Sevgiliye sesleniş

O sabah uyandığımda dünden ve dünden önce ki tüm günlerden farklı bir gündü... İçimde garip bir sıkıntı.. Hani deriz ya kalbim boğazımda atıyor diye hah tamda öyleydi... Ruhum yoktu sanki.. Eksilmişti birşeyler... Güneş vardı aslında ama sanki sana doğmadım der gibi karanlıkta bırakıyordu beni... Ne içtiğim suyun tadı ne de sigaranın eski keyfi vardı... Her zaman ki gibi aç karnıma bir sigara yakmıştım... Alışkanlıktır ya telefon elimde sosyal medyaya dalmışım yine... Bir yandan sigaranın dumanı yine gözüme kaçmış bir iki damla yaş düştü gözlerimden... Sigaraya'da sinirlendim bir sen mi kalmıştın yani beni ağlatmayan... Sonuçta sigara benim en uzun süreli ve vazgeçemediğim varlığımdı... Attım sigarayı telefona bakmaya devam... Ve dedim ya eksikti o sabah çünkü her gün gelen o mesajım yoktu... Günaydın melek yüzlüm güzel gözlüm yazan mesaj yoktu... Ben yazdım belki uyuyordur diye... Günaydın sevdiceğim yazdım seni özledim yazdım...Saatler geçti cevap yok arıyorum yok... Belki dedim geç yatmıştır o yüzden uyanamamıştır... Sonra her zaman ki gibi ben kalktım işe gittim... Sanki dünya da herkes susmuş çıt çıkmıyor... İşe gittim ama duramıyorum içimde alevler var kor gibi yanıyor hissediyorum... Öğlen oldu telefonuma bir mesaj... Hayatım boyunca okumak istemeyeceğim bir mesajdı o belkide... Canım Sevgilim kaza geçirmiş evlerinin önünden geçerken kalabalık vardı sordum onlar söyledi çok üzüldüm başın saolsun... O an dünya durdu... Aşk gitti mutluluk bitti... Ben bittim... İnanmadım tabi... Taksiye atladıgım gibi evlerine gittim... Eve girdim... Kapıda cenaze arabası... Annesi ağlıyor... Arkadaşları böyle erken veda varmıydı be kardeşim diyor... Arabadan içeri girdim biri var kefenle... Yüzünü açmama izin vermediler... Yaklaştım aynı koku... Huzur bulduğum... Evet bu benim sevgilimin kokusu... Ama yinede görmeden inanamadım... Açtım yüzünü benim dokunmaya kıyamadığım yüzü buz gibi... Gamzeleri yok artık tebessüm gitmiş yüzünden... Kendimi bulduğum gözleri kapanmış aç diyorum açmıyor... Aşkım ben geldim diyorum ses yok... Ağlamaya başlıyorum.. Ama öyle bildiğiniz bir ağlama değil bu... Ayrılınca ağlamak gibi değil... İçim yana yana... Canımdan can kopa kopa... Sanki gözyaşı değilde kan döküyorum... Sanki artık hep karanlıktaymışım gibi... Arkadaşlarımdan duyanlar destek olmak için gelmiş... Bi kolumda biri diğeribde biri ayakta zor duruyorum... Zaten durmak isteyende kimse... Bıraksalar taşa toprağa yalvarıcam almayın onu diye... Tabuta koydular sonra... Hakkınızı helal edin dedi hoca... Aşkımm canımmm bitanemmm herşeyimmmm hakkımda sevgimde helal olsun... Ben seni çok sevdim... Seviyorum... Sevicem diyorum... Mezarlığa geliyoruz... Bi mezar eşmişler onun için... Tabuttan alıyor arkadaşları mezara koyuyor... Son kez vedalaşmaya gidiyorum usulca eğilip mezara... Sevdiceğim sana son kez bu kadar yakınım... Seni candan sevdim canım gibi sevdim şimdi beni bırakıp gitsende olsun yine sevicem keşke keşke ben olsaydım orda yatan ama o zamanda sen ağlardın kıyamam sana bilirsin... O zaman keşke hayatta olsaydın da ayrı olsaydım varlığında yeterdi bana dedim ve ilk toprağını ben attım... Mezar kapandı... Yüreğim gitti ellerim gitti gülmelerim gitti hayallerim bitti ben bittim dünya bitti ve dünyam gitti... Onu orda tek başına bıraktım... Karanlıktı soguktu belki... Üşüyecekti üstüne yağmurlar yapacaktı karlar dolacaktı mezarı... Zorla aldılar beni başından...Eve geldik eşyalarına sarıldım parfümünü aldım yanıma... Allah'ım dedim yanıyor içim yüreğim acıyor... Acır mi insanın yüreği bu kadar yanar mı içi... Yanıyor işte o zaman anladım... Ne vedalar gördüm artık vedalar beni yıkmaz derdim ona hep... Arada sorardım ben ölürsem naparsın diye iki gün ağlar susarım diye şaka yapardı kızardım... Ölürüm ağlama fırsatım olmaz derdi bir daha aşık olurdum... Ama hiç düşünmemiştim ki onun öleceğini... Benim kalbimde böyle kor alevler yanacagını bilemezdim ki... Katmer katmer acı çekeceğimi... Ölmek için dua edeceğimi bilemezdim... Sonra ikinci gün üç dört derken haftalar geçti... Hergün tek adresim onun mezarı oldu.. Mezar taşında onun adını görmek bile kahretti beni... Toprağını gözlerimle suladım... Hergün yine günaydın sevdiceğim dedim... Günümü anlattım haber verdim gideceğim yeri ve iyi geceler dedim... Ama cevap yok... Aşkımmm dedim kalkta cevap ver kız cadı ne çok konuştun ki de çirkin de sevimsiz de konuş yalvarırım... Kalkta bana bak bi gül gamzelerini göreyim... Aşkım hadi uyan artık sesini duyayım özledim kalk... Ne mümkün... Sessiz sessiz sonsuzlukta yatıyor ömrüm... Hergünüm bi öncekinden daha karanlık... Hergün daha çok özlüyorum... Hergün yeniden ölüyorum... Uyanmamak için dua ederek yatıyorum... Geceleri düşünüyorum en çok... Karlar yağıyor eriyorum... Güneş doğuyor ölüyorum sanki... Yaşamak ne kadardı anlamsız artık... İnsana aldığı nefes bile haram olurmuymuş... O gittikten sonra bana aldığım her nefes haramdı... İçtiğim su bile sanki zehirdi... Öldürmeyen ama eziyet eden içime kan gibi dolan bi zehir... İnsanlar neden bu kadar mutluydu ki... El ele dolaşanlar niye var... Benim sevdiceğim nerde... Ellerim buz gibi neden gelip ısıtmıyor... Artık öyle bir hale gelmiştim ki aynada ben bile kendimi tanıyamıyodum... Sebepsiz uyanıyor... Sebepsiz yaşıyordum... Ben hayatın tam ortasında kalmışım sanki gelen geçen çarpıyor ve ben her gecen gün biraz daha dibe vuruyorum... Evdekiler artık dünyaya dön diyor ama ne fayda ben bitmişim tükenmişim... Yaşamalıyım çünkü diyecek cümlem yok benim... Sevdiğim diyecek kimsem yok benim... Ellerimin ısısı yok kalbimin sızısı var... Ben yaşamamalıyım... Çünkü kendimi gördüğüm gözler gitmiş... Çünkü sebebim gitmiş sevdiğim gitmiş nefesim gitmiş hayatım gitmiş yüreğim ruhum geleceğim kısacası benim herşeyim gitmiş... Ölmeyi düşünür oldum... Taşıdıgım can fazlaydı bana... O bu kadar erken gitmişken benim yaşadıgım günler fazla aldıgım nefes fazlaydı... Attıgım adım ölüme götürseydi keşke... Artık katlanılmaz bi hal alan acımla ölümden başka bişeyde yakışmazdı zaten... Sonra onu gördüm rüyamda... Aynı yüz ifadesi aynı aşk dolu bakışlar aynı kokuyla... Kız cadı sana herşey yakışırda bi ölüm yakışmaz, sen benim meleğimsin melekler ölür mü ki... Yaşa ki bi parçam kalsın orda... Ben yanındayım ellerin üşürse sol yanına götür sonra kokla kokumu duy... İçten bi canımmmm de sesimi duy... Aynada gözlerine bak yüzümü gör... Ve artık toparla hayatına dön... Ben senin güzel gözlerinden akan yaşa kıyamam seni seviyorum ölürkende seviyodum... Gülerken mutlu olurken bana ihanet etmiş olmayacaksın... Sen gül ki dünya güzelleşsin... Sen aglama ki bende rahat olabiliyim... Benim yüzümden aglarsan senden vazgecerim acı çektirmem derdim hep unutma... Artık benim için gül gamzelerin yok ama bende gülen gözleri görüyüm dedi... Nasıl yapıcaktım bilmiyorum... Sabah mezarına gittim yine... Aşkımmm ben geldimm dün söylediklerini düşündüm madem öyle istiyosun düzelmeye artık gülmeye çalışıcam ama acım azalmaz asla... İçimde ki yangın sönmez... Ben seni kendimden çok sevdim... Sen rahat uyu ben iyiyim... Beni bekle sen orda gelicem elbet bi gün yanına dedim... Sonra gülümsedim o gördü biliyorum güldüğümü... Evime geldim onun en çok sevdiği kıyafetimi giydim... En sevdiği kokudan sıktım... Güldüm o gün ilk kez... Nasılsın diyenlere onsuz ölüyorum demek yerine bu soruya sinirlenmek yerine gülümsedim iyiyim çok iyiyim dedim gözlerim hayır aslında bugünde ölmediğim için iyi değilim onsuz aldıgım her nefeste geberiyorum... Onun adı geçince öldü denildiğinde yaşıyor olmaktan nefret ediyorum... O beyaz kefene sarılıyken ben rengarenk giyinmekten utanıyorum... Yemek yiyemiyorum o orda yatarken... Ben uyku uyumak istemiyorum o toprağın üstündeyken... Ben adım atmak istemiyorum topraklara basmak istemiyorum o içindeyken... İyi değilim... Yardım edin bana... Bu acıyı sökün içimden... Bişey yapın kurtarın beni... Öldürün beni... Çekin vurun... Gitsin nefeslerim... Bitsin bu yaşamım dedi... Aradan yıllar geçti... Yaşıtlarım evlendi çocukları oldu... Birinin kızı olmuş adını Elif koymuş... İçim cızz etti... O bizim kızımızın adıydı... Kucağıma aldım... Elif... Kızım... İki çocugumuz olacaktı bizim... Kız olucaktı ilki... Babasına aşık bi kız adı Elif olacaktı... Ahhh ömrüm... Ne çok zaman oldu... Seni kaybedeli ne çok sene oldu... Peki bu içimde ki acı niye hiç azalmadı... Bi kere sarılma fırsatı verselerdi bana... Kokusunu çekseydim içime... Canımmmm deseydim... O gülseydi gamzelerini görseydim yine... Bak deseydim bak ben hala senleyim seninim... Tenimde hala sen varsın... Kimseyi sevmedim... Hala çok çok seviyorum seni deseydim... Ağladım Elif kucagımda... Geçip giden yıllarıma... Aşkıma... Hayallerime geleceğime... Kendine ağladım... Ona agladım bize ağladım... Doğmamış çocuklarımıza ağladım... Yağmur başladı o an... Yağmur bana ağladı ben bu dünyadaki tüm vedalara ağladım... Tüm ölümlere... Aldığım nefese ağladım... Aynalara... Yollara aşk filmlerine... Kokulara... Ellerime ağladım en çok buz tutan ellerime... Ve gözlerime ağladım... Saatlerce yürüdüm... Ve bir kez daha ölmediğime lanet ettim... Bir kez daha ona veda ettim eve geldim... Yattım... Terler içinde annemin sesine uyandım... Şaşkınca etrafıma baktım... Kızım arkadaşınla buluşucaktın geç kalıcaksın dedi annem. Telefonun çalıyor hemde kalk bak dedi... Telefonu aldım elime o arıyor... Nasıl yani dedim... Gerçekten sevdiceğim arıyor yazıyor... Şaşkın ve heyecanla açtım... Canımmmm dedi... Onun sesiydi... Ağlamaya başladım ama belli etmedim... Konuştuk biraz nöbetten çıkmış eve gidiyormuş öyle dedi... Kapatırken seni çok seviyorum ben çok öptüm dedi... Gerçekten oydu... O an anladım ki gördüklerim rüyaydı... Deli gibi ağladım saatlerce... Rüyamda bile bu kadar acıyken gerçeğine razı olamazdım... Bi kez daha dua ettim beni ondan önce al yanına diye Allaha... Ve oturdum bunu yazdım... Onu herşeyden çok seviyorum... Onun acısını görmektense bi saniye bile yaşamadan ölmeye razıyım... Sevdiceğim... Güzel gülüşlüm benim... Allah seni benden almasın... Acını yaşatmasın... İçimi senin acınla yakmasın... Seni çok seviyorum...